محمد بن ابراهیم بغدادی (دائرة‌المعارف‌مؤلفان‌اسلامی)ابوحمزه محمد بن ابراهیم بغدادی صوفی (م ۲۸۹ق)، از بزرگان صوفیه و عالمان به قرائات به خصوص قرائت ابوعمرو بود. ۱ - معرفی اجمالیابوحمزه محمد بن ابراهیم بغدادی صوفی دمشقی بزّاز، مولی عیسی بن ابان قاضی بود و با بزرگانی چون احمد بن حنبل، بشر بن حارث و ابونصر تمّار همنشین بود. احمد بن محمد دینوری از او روایت کرده است. ابوحمزه در جامع رصّافه بغداد تدریس می‌کرد و بعد به جامع مدینه رفت. وی عالم به قرائات به خصوص قرائت ابوعمرو، و از بزرگان صوفیه بود و به جنگ و جهاد با دشمن علاقه داشت و در آن شرکت می‌کرد. در بغداد اولین کسی بود که در مورد تصوف سخن راند. ابونعیم اصفهانی وی را در باب صوفیه صاحب آیات و کرامات دانسته و حکایاتی چند از وی نقل کرده است. نقل است که احمد بن حنبل در مورد مسائلی که برایش پیش می‌آمد، نظر وی را می‌پرسید. ۲ - وفاتروزی در بغداد هنگام خطابه، حال وی دگرگون شد و از منبر افتاد و مدتی بعد درگذشت و در باب الکوفه آن شهر دفن گردید. برخی سال وفات وی را ۲۶۹ق و برخی ۲۸۹ق می‌دانند. ذهبی سال ۲۶۹ق را صحیح دانسته است. ۳ - تألیفاتآثار وی عبارت‌اند از: الابدال، مواطن، العباد، المنتمین من السیّاح و العباد و المتصوفین. ۴ - پانویس۵ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۷۲، برگرفته از مقاله «محمد بغدادی». رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 289 (قمری) | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | صوفیان قرن 3 (قمری) | عالمان قرائت قرن (3) | مؤلفان قرن 3 (قمری)
|